لقاح آزمایشگاهی (IVF) یک درمان برای ناباروری است که شامل بازیابی تخمک و اسپرم، لقاح آنها در آزمایشگاه برای ایجاد جنین و سپس قرار دادن یک جنین سالم در رحم برای بارداری است. IVF یک درمان بسیار موثر برای انواع علل ناباروری زنان و مردان است و ممکن است همراه با آزمایش ژنتیکی جنین (که به عنوان آزمایش ژنتیک پیش از لانه گزینی یا PGT شناخته می شود) به منظور شناسایی سالم ترین جنین برای انتقال انجام شود. در ادامه مراحل ivf را برایتان آورده ایم.
IVF توسط متخصصان زنان و زایمان که در تشخیص و درمان مسائل ناباروری با عوامل زنانه و مردانه تخصص دارند انجام می شود. IVF ابتدا در اوایل دهه 1970 برای درمان ناباروری ناشی از انسداد یا آسیب لوله های فالوپ ایجاد شد. لوئیز براون، متولد 1978 در بریتانیا، اولین شخصی بود که نوزادی با کمک IVF به دنیا آورد. او در سال 2006 هنگامی که به طور طبیعی یک نوزاد سالم از خود باردار شد، دوباره معروف شد. فن آوری IVF و فن آوری های تولید مثل پیشرفته به طور قابل توجهی از آن زمان بهبود یافته است. و بیش از 10 میلیون نوزاد از زمان لوئیز براون با کمک IVF به دنیا آمده اند.
بیشتر بخوانید: روش های درمان ناباروری
مراحل ivf
در ادامه مراحل آی وی اف را به طور کامل برایتان توضیح داده ایم:
| مرحله 1: آزمایش و تشخیص باروری | قبل از شروع درمان باروری، پزشک شما مشاوره ای با شما انجام می دهد تا در مورد سابقه پزشکی شما و اهداف تشکیل خانواده صحبت کند و همچنین یک کار تشخیصی را به منظور ایجاد یک برنامه درمانی فردی تکمیل کند. این اغلب شامل آزمایش خون و سونوگرافی ترانس واژینال برای تعیین ذخیره تخمدان شما (مقدار تخمک در تخمدان ها) و سنجش واکنش بدن شما به داروهای باروری است. همینطوری همسر شما، ممکن است تحت تجزیه و تحلیل مایع منی قرار گیرد. |
| مرحله 2: تحریک و نظارت تخمدان | در طول چرخه IVF، همان هورمون‌هایی که بدن به طور طبیعی می‌سازد، به صورت تزریقی در دوزهای بالاتر تزریق می‌شوند تا تخمدان‌ها را تحریک کنند تا تخمک‌های بیشتری از حد معمول تولید کنند. در طول این مرحله، پزشکان ما نظارت مکرر (عملیات خون و سونوگرافی ترانس واژینال) را انجام می‌دهند تا ببینند تخمدان‌های شما چگونه به دارو پاسخ می‌دهند و بررسی کنند که آیا نیاز به تنظیم دوز است یا خیر. هنگامی که فولیکول های تخمدان حاوی تخمک به اندازه مشخصی رسیدند، یک تزریق نهایی برای پایان رشد تخمک ها قبل از برداشتن آنها انجام می شود. |
| مرحله 3: جمع آوری اسپرم | از همسر شما، صبح روز برداشتن تخمک، نمونه منی گرفته می‌شود. در صورت استفاده از اسپرم منجمد، چه از طرف شریک یا اهدا کننده اسپرم، اسپرم ذوب شده و برای استفاده در لقاح آماده می شود. |
| مرحله 4: بازیابی تخمک. | در حالی که بیمار تحت آرامبخشی سبک قرار دارد، متخصص تولید مثل از طریق هدایت اولتراسوند تخمک های بالغ را از تخمدان ها خارج می کند. بازیابی تخمک یک روش کم تهاجمی است که معمولاً کمتر از 15 دقیقه طول می کشد. بیماران معمولاً می توانند تا روز بعد فعالیت عادی خود را از سر بگیرند. |
| مرحله 5: لقاح و آزمایش جنین | در داخل آزمایشگاه، یک جنین شناس با استفاده از یک میکروسکوپ پرقدرت، تخمک های بازیابی شده را با استفاده از اسپرم ارائه شده با قرار دادن این دو در کنار هم در یک پتری دیش بارور می کند. تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) اغلب از تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی (ICSI) برای کمک به لقاح استفاده می شود. در طول ICSI، جنین شناس یک اسپرم سالم را با استفاده از یک سوزن بسیار ظریف به هر سلول تخمک تزریق می کند تا لقاح را آغاز کند. این روش ممکن است زمانی مورد استفاده قرار گیرد که کمیت یا کیفیت اسپرم مشکل داشته باشد یا موارد دیگری وجود داشته باشد. مشکلات مربوط به لقاح آزمایش ژنتیک قبل از کاشت (PGT) معمولاً، آزمایش ژنتیک قبل از لانه گزینی (PGT) ممکن است پس از لقاح به منظور آزمایش جنین ها برای ناهنجاری های ژنتیکی خاص انجام شود. در طی PGT، نمونه بسیار کوچکی از جنین گرفته می شود و از نظر ژنتیکی آنالیز یا توالی یابی می شود تا به شناسایی سالم ترین جنین برای انتقال کمک کند. سپس جنین ها منجمد می شوند تا نتایج بازگردد. |
| مرحله 6: انتقال جنین / انتقال جنین منجمد | هنگامی که جنین های سالم و بالغ ایجاد شدند، سالم ترین جنین برای قرار دادن در رحم انتخاب می شود. این را می توان پس از بازیابی یا با انجام یک انتقال جنین منجمد (FET) انجام داد. در طول FETr، بیمار ممکن است از داروهای باروری برای آماده سازی رحم برای لانه گزینی بهینه استفاده کند یا تخمک گذاری را برای زمان انتقال ردیابی کند. |
پزشک باروری با استفاده از سونوگرافی برای هدایت یک کاتتر کوچک در دهانه رحم بیمار، جنین را در رحم قرار می دهد تا لانه گزینی انجام شود. این روش معمولاً بدون درد است اما می‌تواند باعث گرفتگی خفیف شود.
اگر جنین های زنده دیگری وجود داشته باشد که در حین انتقال استفاده نشود، می توانند برای استفاده بعدی منجمد باقی بمانند. بعد از یک هفته یا بیشتر، بیمار برای تایید بارداری آزمایش بارداری انجام می دهد.
